Αγία μου Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου, εἶμαι καί ἐγώ μία ταπεινή δούλη σου πού μέ βοήθησες ὅποτε σέ ἐπικαλέσθηκα.
Ὁ μικρός μου γυιός ἔπασχε ἀπό σπαστική αἱματική βρογχίτιδα σέ ἡλικία μόλις ἕξη (6) χρόνων. Ἦταν σέ ἀθλία κατάσταση μέ ἐμμετούς καί ὑψηλό πυρετό. Ὁ παιδίατρος ἔτυχε νά λείπει σέ ταξίδι καί ἀναγκασθήκαμε νά ζητήσουμε βοήθεια ἀπό ἄλλο γιατρό. Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε ὅτι παίζω μέ τήν ζωή τοῦ παιδιοῦ μου.
Ἦλθε τότε μία θεία μου καί μοῦ ἔφερε ἕνα Περιοδικό σου νά διαβάσω, Ἁγία μου Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου, λαδάκι ἀπό τήν ἀκοίμητη κανδήλα σου, ἁγίασμα, καθώς καί τό εὐλογημένο σου μῆλο.
Ἀπό τότε εἴκοσι πέντε (25) χρόνια τώρα, δέν λείπουν ἀπό τό σπίτι μου τά φάρμακά σου. Γράφτηκα καί συνδρομήτρια στό Περιοδικό σου καί τό διαβάζω μέ πίστη καί εὐλάβεια.
Ἀφοῦ σταύρωσα τό παιδί μου τό πῆγα στήν Κλινική βέβαια, ὅπως μοῦ εἶπε ὁ ἄλλος γιατρός, ὅμως δέν ἔμεινε διότι ἡ χάρη σου πρόφθασε καί τό θεράπευσε. Τό πῆρα στό σπίτι μου ἐντελῶς ὑγιέστατο.
Ἄλλη φορά ἀρρώστησε ὁ ἄνδρας μου ξαφνικά μέ ὑψηλό πυρετό, πρίστηκαν οἱ πατοῦσες τῶν ποδιῶν του καί δέν μποροῦσε νά περπατήσει καθόλου. Τά χέρια του πάλι πρίστηκαν οἱ παλάμες καί δέν μποροῦσε νά πιάσει τό κουτάλι νά φάει. Τόν πήγαμε στό Νοσοκομεῖο ὅπου ἔμεινε ἐννέα (9) ἡμέρες καί δέν ἔβλεπε καμμία βελτίωση. Οἱ γιατροί ἀποφάσισαν νά τόν στείλουν στήν Ἀθήνα.
Τήν προηγούμενη ἡμέρα πρίν φύγουμε γιά τήν Ἀθήνα, πῆρα τό λαδάκι σου, Ἁγία μου, τοῦ ἄλειψα τά πονεμένα σημεῖα, ἤπιε ἁγιασμό καί τοῦ ἔδωσα νά πάρει τό κομματάκι τοῦ μήλου μέ τήν ἐλπίδα πώς ἡ χάρη σου θά τόν βοηθήσει.
Τήν ἄλλη ἡμέρα φύγαμε γιά τήν Ἀθήνα καί ἀφοῦ νοσηλεύθηκε μόνο μία ἡμέρα, πρός ἔκπληξιν τῶν γιατρῶν, ἔπεσε ὁ πυρετός, ἔφυγε τό πρίξιμο ἀπό χέρια καί πόδια. Καί οἱ γιατροί μᾶς εἶπαν πώς μπορούσαμε νά φύγουμε ἀφοῦ πλέον ἦταν καλά.
Καί ἄλλο θαῦμα θά ἀναφέρω.
Ἐπί ἑπτά (7) μῆνες ἤμουν βραχνή καί ἤμουν συνεχῶς μέ φάρμακα. Νόμιζα πλέον ὅτι εἶχα κακιά ἀρρώστεια. Ἦλθα στήν Ἀθήνα καί ἀφοῦ πρῶτα πέρασα ἀπό τό Μοναστήρι σου καί προσκύνησα τήν θαυματουργό σου Εἰκόνα, πῆγα στό Νοσοκομεῖο γιά ἐξετάσεις.
Σέ ὅλο τό ταξίδι παρακαλοῦσα νά βγοῦνε ὅλα ἀρνητικά. Σταύρωσα τόν λαιμό μου, ἤπια ἁγίασμα καί λαδάκι τῆς κανδήλας σου καί πῆγα στόν γιατρό. Ὅλα πῆγαν καλά καί τώρα εἶμαι μιά χαρά.
Καί πάλι ἄλλο θαῦμα σου. Τό κοριτσάκι μου μεγάλωνε μέ τά πόδια ἀνοιχτά. Φοβόμουν πώς θά περπατάει στραβά. Τό ἔταξα στή χάρη σου, Ἁγία μου, καί μετά δέν πίστευα στά μάτια μου. Τώρα εἶναι μία κοπέλλα σάν λαμπάδα. Χίλια εὐχαριστῶ, Γλυκειά μου Ἁγία.
Κατερίνα Κοντοῦ
Ρόδος
